Ta książka posiada nie jeden rodowód. Pierwszy zwał się "Jacek i Agatka", "Bolek i Lolek", "Miś z okienka" i cały pozostały zwierzostan, co dzieci wysyłał spać, aby dorośli mogli sobie w skupieniu posłuchać Dziennika Wieczornego. Tyle że zwierzostan był tak sympatyczny, iż polubili go również dorośli. Może nie do tego stopnia, iżby domagali się przedłużenia dobranocek na cały czas emisji DTV, ale w każdym bądź razie polubili bardzo. Trzeba więc było wymyślić dla nich, to znaczy dla dorosłych, jakieś specjalne dobranocki. Równie mądre jak dla dzieci, tyle że nie do snu zachęcające, a raczej do myślenia. Z taką właśnie inicjatywą przyszli do redakcyjnych biur przy ulicy Woronicza Joanna Wilińska i Andrzej Nowicki (Feliks Derecki przyłączył się do nich bodajże po dwóch latach).

(we wstępie, Wydawnictwa Radia i Telewizji, Warszawa 1979)

Zbiór przezabawnych opowiadań - bajek rodem z PRL-u. Szczerze polecam wszystkim tym, którzy rozumieją aluzje i niedomówienia.

Tak, szanowni panowie, niełatwo znaleźć dobrą dziewczynę z własną chatą. Ale jeszcze trudniej taką, której chata wystarczy.

- Czy mogłabyś wrócić życie tej sarence? - zapytał czarodziejkę (...).
- Może bym mogła, może bym i nie mogła - odparła zagadkowo czarodziejka. - Zależy, czyś ją zabił na śmierć, czy nie na śmierć.

(...) jakże często kochamy tych właśnie, którzy nas ranią. Ale nie znaczy to, że płowa zwierzyna uwielbia myśliwych.