W jakimże innym kraju, poza Anglią, mogłoby powstać owo zdumiewające, epickie dzieło, któremu patronuje jowialny jegomość w okularach i trykocie w paski? Początkowo miała być to seria dowcipnych podpisów pod rysunkami, zamieszczanymi w 1836 roku w "The Monthly Magazine". Wkrótce jednak pyszny, realny i zarazem baśniowy świat Dickensa rozrósł się do zgoła monstrualnych rozmiarów, obejmując z górą trzysta postaci i dwadzieścia dwa zajazdy. I oto mamy - zdumiewające perypetie miłosne, pełne niespodzianek podróże dorożką, kłopoty finansowe, więzienie za długi, nie mówiąc już o niezliczonych posiłkach...

[Prószyński i S-ka, 1998]

– Jak się pan ma? – rzekł Muzzle do Sama prowadząc go do kuchni. – Ha! Nie zaszła żadna wielka zmiana od czasu, jak widziałem pana sterczącego za krzesłem burmistrza w sali.
– Przepraszam, że nie zwróciłem wtedy na pana uwagi, ale jak pan to zapewne zauważył, nie byliśmy sobie przedstawieni. O! Mój pan bardzo pana polubił.
– To mi figura.
– Prawda?
– Jowialny!
– I znakomity mówca. Jak mu płyną myśli, co?
– Zdumiewająco! Płyną tak szparko i tłumnie, iż stukają się głowami i nie wiadomo nawet, o co idzie.
– To właśnie wielka zaleta stylu jego mowy...