Kolejna książka Frances Hodgson Burnett, pisarki znanej już od pokoleń dzieciom na całym świecie. Autorka, po raz kolejny, wprowadza czytelnika w cudowny świat, gdzie zawsze zwycięża dobro. Wzruszająco opowiada o losach małej Sary, "księżniczki" otoczonej blaskiem i bogactwem, która wraz z bankructwem i śmiercią ojca staje się posługaczką, traktowaną w sposób okrutny i nieludzki. Ale nawet głodna i przemarznięta, Sara w swojej wyobraźni, w duszy, zawsze pozostaje księżniczką. Historia Sary, intrygująca i niezwykła, przekonuje o jednym - dobro tkwi w samym człowieku i to właśnie człowiek może uczynić ten świat naprawdę pięknym.

Sara Crewe jest szczęśliwą dziewczynką - jej kochający ojciec dba o to, żeby miała wszystko, czego zapragnie. Z powodu swego bogactwa, mądrości i szlachetności nazywana jest przez koleżanki "księżniczką" i sama stara się postępować tak, aby na to określenie w pełni zasłużyć. Jednak pewnego dnia jej sytuacja ulega dramatycznej zmianie...

Jak Sara zachowa się w nowych warunkach? Czy w niesprzyjających okolicznościach nadal potrafi zachowywać się i postępować jak księżniczka? - o tym przekonacie się, czytając tę niezwykle interesującą, mądrą i wzruszającą opowieść.

[Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003]

Odważna i pełna siły woli mała Sara, córka bogatego oficera, po śmierci matki przyjeżdża z Indii na pensję do Londynu Jej wyjątkowe uprawnienia zamożnej panny na ekskluzywnej pensji kończą się jednak z chwilą śmierci ojca i utratą rodzinnego majątku. Na tej samej pensji doznaje upokorzeń i jest wykorzystywana do najniższych posług. [...]*

[Prószyński i S-ka, 2000]

akiż to wpływ na psychikę dziecka ma literatura - oczywiście - dopasowana idealnie do wieku, wiedziono już za czasów dawnych, śmiem twierdzić, że w antycznych. Już wtedy bajki pisał na wpół legendarny bajkopisarz Ezop. Bo właśnie bajki i baśnie są pierwszymi utworami, po jakie sięga dziecko. Samo lub za pośrednictwem rodziców.Czytając za młodu, przeżywamy prócz naszego dzieciństwa cały szereg dzieciństw, myląc z czasem sen i jawę. Wzbogacamy się niczym biznesmeni, każda książka jest swoistą beczułką ropy naftowej, która nigdy się nie przeterminuje."Małą Księżniczkę" pamiętam jeszcze z dzieciństwa. Wymieniały się wtedy z Pipi, Królewną Śnieżką, Dziewczynką z Zapałkami i szeregiem innych bajkowych dziewczątek, każdego dnia idolką moją była jedna z nich. Sarę, tytułową Małą Księżniczkę, darzyłam jakimś niewyjaśnionym do dziś sentymentem. Tuliłam każdą myślą, przeżywałam każdą stroną, odczuwał chłód i ciepło, radość i smutek. Niczym Sara pragnęłam kolorowej Papugi, życzliwszym okiem spoglądałam na bezdomnych, ba, wyszukiwałam bezdomnych na ulicach, żeby, gestem księżniczki Sary, wspomóc choć groszem. Główkę nosiłam wysoko, choć nie zadzierając nosa, urzeczona Sarą, którą po pewnym czasie zastąpiła rudowłosa Ani Shirley. I po niej kolejne, coraz starsze bohaterki, w których po dziś dzień szukam moralnych autorytetów (bez pominięcia matki, oczywiście).Księżniczkę Sarę jednak pamiętam po dziś dzień. I w przyszłości podsunę własnemu dziecku.