„A oto mój sekret. Jest bardzo prosty: dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”.
„Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego. Jeśli potrafisz dobrze siebie osądzić, będziesz mądry”.
„Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś”.
„Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela”.

„Mały Książę”, najpiękniejsza poetycka opowieść o poszukiwaniu przyjaźni, bliski jest sercu każdego czytelnika dzięki swojej nieprzemijającej mądrości. Od 1943 roku jest wydawany w milionach egzemplarzy na całym świecie.

[Warszawskie Wydawnicto Literackie MUZA SA, Warszawa 2002]

Piękna historia pilota, który ląduje przymusowo na pustyni i tam spotyka niezwykłego chłopca, który nauczy go inaczej patrzeć na świat: przez pryzmat miłości i piękna dziecięcej duszy. Przy taj książce można się wzruszać i nauczyć się takiego patrzenia na świat, o jakim dawno zapomnieliśmy. Mnie bardzo się podobała ta książka, polecam!

"Mały Książę" to książka, którą można czytać nieskończoną ilość razy, w najróżniejszym wieku i momentach życia, a za każdym razem odkryć w niej coś, co do tej pory umykało naszej uwagi. Wszyscy z pewnością pamiętają "Małego Księcia" jako piękną książkę o przyjaźni, o odpowiedzialności za drugiego człowieka, którego "oswoiliśmy", o prawdzie, jakże często zapominanej, że ten "oswojony" człowiek, podobny do tej pory do miliona innych ludzi, z chwilą, kiedy został naszym przyjacielem, staje się wyjątkowy, jedyny na świecie. "Mały Książę" obok tej najistotniejszej treści przekazuje nam jeszcze mnóstwo bardzo trafnych uwag o naszym "wspaniałym" świecie dorosłych - o naszym przywiązaniu do blichtru, pozorów, zewnętrzności: "(...) gwiazda B-612. Ta gwiazda była widziana raz tylko, w 1909 roku, przez tureckiego astronoma, który swoje odkrycie ogłosił na Międzynarodowym Kongresie Astronomów. Nikt jednak nie chciał mu uwierzyć, ponieważ miał bardzo dziwne ubranie. (...) Astronom ogłosił po raz wtóry swoje odkrycie w roku 1920 - i tym razem był ubrany w elegancki frak. Cały świat mu uwierzył"[1]. A co dla nas jest najistotniejsze, kiedy poznajemy drugiego człowieka, kiedy uznajemy, że go poznaliśmy? I tutaj Exupéry również kapitalnie - trafnie i dowcipnie - opisuje nas - dorosłych: "Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie: "Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubicie się bawić? Czy zbiera motyle?". Oni spytają was: "Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?". Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu"[2]. A pamiętacie postacie z planet, które odwiedzał Mały Książę? Znakomite portrety ludzi - król, dla którego wszyscy inni są poddanymi; pijak, który pije, żeby zapomnieć o tym, że pije; bankier, dla którego najważniejsze jest - posiadać; geograf, który nic nie wie, bo nie jest badaczem, tylko geografem; latarnik, którego praca stała się bezsensowna i uciążliwa, jak ta Syzyfa... Jeśli o nich zapomnieliście - koniecznie jeszcze raz sięgnijcie po tę opowieść! W świecie, w którym "wśród ludzi jest się także samotnym"[3] - ciągle jeszcze jest obecny Mały Książę - Wielki Przyjaciel.

Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu

Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie:, "Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy zbiera motyle?"
Oni spytają was: "Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?" Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu.
Jeżeli mówicie dorosłym: "Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z geranium w oknach i gołębiami na dachu" – nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: "Widziałem dom za sto tysięcy złotych". Wtedy krzykną: "Jaki to piękny dom!"

Gdy jest smutno to kocha się zachody słońca.

Kolce nie służą do niczego. To tylko złośliwość kwiatów.

"Decyzja oswojenia niesie w sobie ryzyko łez..." ("On risque de pleurer un peu si l'on s'est laissé apprivoisé…")

"Zdarza się czasem, że chcąc być dowcipnym, popełniamy małe kłamstwa" ("Quand on veut faire de l'esprit, il arrive que l'on mente un peu")