Powieść opowiada dzieje Tendera Bransona, który uprowadza Boeinga 747, uwalnia całą załogę i posługując się autopilotem postanawia lecieć przed siebie, dopóki nie zabraknie mu paliwa. W ostatnich godzinach życia opowiada „do czarnej skrzynki” swoją historię.

Postępując zgodnie z wolą rodziców, gorliwych wyznawców mrocznej sekty Kościoła Wyznawców, jako nastolatek opuszcza rodzinny dom i zostaje służącym, prowadząc życie w całkowitej izolacji od reszty świata. Pewnego jednak dnia Tender nieoczekiwanie dla wszystkich staje się sławny: okazuje się, że jest jedynym ocalałym członkiem sekty. Na horyzoncie pojawia się agent, który sprytnie wykorzystuje sytuację, wyznaczając Tendera na charyzmatycznego przywódcę religijnego. Lecz Branson to tylko produkt marketingowy, marionetka w rękach sztabu specjalistów od kreowania wizerunku…

Chuck Palahniuk powiedział kiedyś, że to opowieść o tym, jak dzieciństwo kształtuje całe nasze dorosłe życie.

[Niebieska studnia, 2006]

Cały świat jest katastrofą, która czeka, żeby się przydarzyć.

Jest tak, jakbyśmy mieli wszczepioną tę samą sztuczną pamięć. Nie pamiętamy prawie nic z naszego prawdziwego dzieciństwa, ale pamiętamy wszystko, co zdarzyło się w rodzinach z telewizyjnych seriali. Mamy te same najważniejsze cele. Wszyscy przeżywamy te same lęki.

Ludzie, którzy poszukują na rynku mesjasza, żądają wysokiej jakości. Nikt nie podąży za nieudacznikiem. Kiedy chodzi o wybór zbawiciela, nie zadowolą się po prostu człowiekiem.